Անբան Հուռին

«Անբան հուռին» Հովհաննես Թումանյանի ամենահայտնի հեքիաթներից մեկն է։ Այն պատմում է ծույլ, ամբողջ օրը պարապ-սարապ նստած մի աղջկա մասին։

Հեքիաթն առաջին անգամ տպագրվել է 1911 թվականին լույս տեսած «Հասկեր» մանկական ամսագրում։