Հեքիաթագիր Անդերսենի կյանքը նման է եղել նրա «Անճոռնի բադիկը» հեքիաթին: Հիշո՞ւմ ես՝ ինչպե՜ս էին բոլորը նեղացնում, ծաղրում ու արհամարհում խեղճ ճուտիկին միայն այն բանի համար, որ նա նման չէ իրենց: Իսկ երբ բադիկը մեծացավ, դարձավ ամենագեղեցիկ թռչունը: Պատկերացնո՞ւմ ես, այդպես է եղել նաև Անդերսենի կյանքում:
Անդերսենը յուրահատուկ երեխա էր: Նա համարյա չէր խաղում հասակակիցների հետ, միշտ առանձնացած էր՝ տարված իր մտքերով: Նրա խաղերն ուրիշ էին: Նա սիրում էր տիկնիկային ներկայացումներ բեմադրել, պատմություններ էր հորինում ու անվերջ երազում: Շրջապատի տղաները չէին սիրում Անդերսենին, ծաղրում էին ու վիրավորում, ճիշտ և ճիշտ անճոռնի բադիկի պես: Պատրաստ էին հարձակվել ու մի լավ ծեծ տալ նրան միայն այն բանի համար, որ նա տարբերվում է իրենցից:
